wieczysta

Encyklopedia PWN

umowa, w której jedna ze stron (wydzierżawiający) zobowiązuje się oddać drugiej (dzierżawcy) rzecz ruchomą lub nieruchomą
edictum perpetuum
[łac., ‘rozporządzenie trwałe’, ‘wieczyste’],
w starożytnym Rzymie nazwa edyktu sporządzonego przez Salwiusza Julianusa ok. 137 (na polecenie cesarza Hadriana),
eony
[gr.],
u neoplatoników i gnostyków wieczyste moce, które emanuje absolut, aby za ich pośrednictwem wywierać wpływ na dzieje świata;
Franklin
[frạ̈ŋklın]
Benjamin Wymowa, ur. 17 I 1706, Boston, zm. 17 IV 1790, Filadelfia,
amerykański polityk, publicysta, filozof, wynalazca, jeden z największych uczonych XVIII w..
w angielskim prawie feudalnym wolni chłopi — posiadacze ziemi dzierżawionej tytułem dzierżawy wieczystej i zobowiązani tylko do świadczeń przynależnych ludziom wolnym (np. służby wojskowej)
Golicyn Wasilij W., książę, ur. 1643, zm. 2 V 1714, Pinega k. Archangielska,
polityk rosyjski;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia